Hayatın ağır yüklerini çok da sırtlanmasak da zaman zaman en çilekeş insan olduğumuzu düşündüğümüz olmuştur.Bazen içimize kapanır ,mücadelemize orada devam ederiz sessizce..Bazen de bütün gücümüzle haykırırız ızdırabımızı..Çok ağır zannettiklerimiz zaman geçtikçe hafifler.Neden diye düşündüğümüzde,zamanın giderken götürdüklerine karşılık ,tecrübe ve daha çok sabır bıraktığını farkederiz.Bunlar da bizim hayat yolunda yürürken topladığımız en güzel çakıl taşlarıdır aslında.Bunu biraz geç farketsekte en sonunda anlarız ki karanlıkların ardına gizlen aydınlıklar var.Çaresizlik hissi güce dönüşür ve hak ettiğimiz mutluluğa daha bir umutla coşkuyla koşarız....
Hayat birçok insan için öyle değil mi?Sürekli hüzünlü biri olamaz.İllaki onu gülümseten zaman zaman umut yüklü olmasına sebep olan olaylar olmuştur.Bu hayat döngüsüne yeni katılan bebeklerim ve ben artık sizlerle tanışıp birbirimizden güç almaya geldik.Birlikte gülüp ağlayacağımız ,tecrübelerimizi paylaşacağımız,sorunlarımıza çözüm arayacağımız ve de çıraklıktan ustalığa birlikte yükseleceğimiz muhabbet ve sevgi dolu bir mutfak ortamımız var.Haydi buyrun :)
Bir girizgah ancak boyle guzel kelimelerin bir araya gelmesiyle meydana gelebiirdi.Oncelikle bu guzel yazinizi bizmle paylastiginiz icin tesekkur eder,ilk adimini attiqiniz bu yolda basarilar dilerim.paylasimlarinizi sabirsizlikla bekliyoruz;>))
YanıtlaSil